سرور ابري

افزايش ظرفيت

افزايش ظرفيت سرور مجازي يكي از مزاياي كليدي اين تكنولوژي است، زيرا اين امكان را به كاربران مي‌دهد كه به بهره‌وري بيشتري از منابع موجود در يك سرور دست يابند. در سرورهاي مجازي، ظرفيت پردازشي قابل استفاده طوري تنظيم مي‌شود كه منابع براساس نياز به برنامه‌ها و خدمات تخصيص داده مي‌شوند. اين امر به معناي اين است كه سرورهاي مجازي مي‌توانند توانايي اجراي كارهاي مختلف را با توجه به نياز افزايش دهند و از منابع سيستم بهره‌برداري كنند. اين در مقايسه با سرورهاي فيزيكي كه قدرت پردازشي آنها معمولاً كمتر است و منابع به صورت محدود تخصيص داده مي‌شوند، به بهره‌وري بالاتر و استفاده بهينه از منابع منجر مي‌شود. از اين رو، سرورهاي مجازي با افزايش ظرفيت سيستم‌ها، به بهبود عملكرد و كارايي سيستم‌هاي IT كمك مي‌كنند و از هدررفت منابع جلوگيري مي‌كنند.

كاهش هزينه ها

يكي از مزاياي بارز سرورهاي مجازي، كاهش هزينه‌هاي عملياتي است كه تقريباً بلافاصله پس از مجازي‌سازي مشهود مي‌شود. با افزايش تعداد سرورها و افزايش ظرفيت سيستم، امكان انجام حجم كاري بيشتر با تعداد كمتري از ماشين‌ها فراهم مي‌آيد. اين اقدام به بهره‌وري و كارايي عملياتي بسيار كمك مي‌كند و همچنين باعث كاهش هزينه‌هاي مرتبط با تهيه و نگهداري سرورهاي فيزيكي، مصرف انرژي، و مديريت ديتاسنتر مي‌شود. اين مزيت از جمله دلايلي است كه سازمان‌ها و كسب و كارها به سرعت به سمت مجازي‌سازي سرورها حركت مي‌كنند تا از بهره‌وري بالا و كاهش هزينه‌ها بهره‌برند.

معايب سرور مجازي

يكي از معايب اين سرورها اين است كه رفتار نرم‌افزار در تنظيمات مجازي شده ممكن است با توجه به ميزان منابع سخت‌افزاري متفاوت باشد. اين امر مي‌تواند چالش‌هاي مهمي را در هنگام تعيين برنامه‌ريزي ظرفيت و نيازهاي منابع ايجاد كند، زيرا نيازمندي‌ها بر اساس نرم‌افزار، ميزان داده، و بار كاري متغير هستند. مساله‌ي ديگري كه مي‌تواند يك نقطه ضعف براي فرآيند مجازي‌سازي در نظر گرفته شود، نياز به ابزارهاي مديريتي جديد مي‌باشد. بدون ابزارهاي مشخص و كارآمد، راه‌اندازي و اجراي محيط‌هاي مجازي مي‌تواند دشوار و حتي غيرممكن به نظر بيايد، زيرا اين ابزارها براي مديريت منابع، پيكربندي، پايش، و امنيت سرورهاي مجازي بسيار حياتي هستند.